ખોળતા હતા ચક્ષુ જેને,તે તો ચક્ષુમાં જ બેઠો હતો,
મૂર્તમાં અમૂર્ત,આકારમાં નિરાકાર ઓળખાઈ ગયો.
જ્યાં શબ્દમાં શૂન્ય,ગુણોમાં નિર્ગુણ દેખાઈ ગયું,
તે તો હતો જ ત્યાં,જ્યાં એને કદી ખોળ્યો નહોતો.
હતી તમન્ના,ઘર બને વિરાનમાં કદી મારું,પણ,
રહું છું જ્યાં,તે ઘર જ વિરાન બની ગયું.
ખુદ સાગર આવી મળ્યો જ્યાં બુંદમાં,બુંદનું 'હું પણું' ગયું,
હોશ નથી શિર ઉઠાવવાનો,બેહોશીમાં જ શિર ઝૂકી ગયું.
નથી સંગ આ બેહોશીનો,દેખાતી દુનિયાની બેહોશી સાથે,
મસ્તની દુનિયા,મસ્તની બેહોશી,હવે હોશમાં આવવું શું?
અનિલ
ફેબ્રુઆરી-28-2025