આત્માના સ્વરૂપને ઓળખી ગયેલા (અને જેથી જડતાથી રહિત થયેલા) એ વિવેકી પુરુષને અંદર,સહુ પ્રથમ સંસાર પ્રત્યે વૈરાગ્ય જ ઉત્પન્ન થાય છે,અને પછી તે સત્સંગતિનો આશ્રય કરે છે.સત્સંગતિ વડે ઉદાર બુદ્ધિવાળો થયેલ તે મહાન પુરુષ શાસ્ત્ર-વિચાર અને શાસ્ત્રમાં બતાવેલ શમ-દમ-આદિ ગુણોમાં નિમગ્ન રહે છે.
તેવા વિવેકી પુરુષને પ્રથમ તો દ્રવ્ય (ધન) લેવાની (કમાવાની) ઈચ્છા પર વિરામ થઇ જાય છે
પારકું (બીજાનું) દ્રવ્ય લઇ લેવાની ક્રિયાથી પણ વિરામ પામેલો અને "સંતોષ"-રૂપી અમૃત વડે ભરપૂર થઇ રહેલો,
તે વિવેકી પુરુષ ક્રમે કરીને પોતાના "સ્વાર્થ"ની પણ ઉપેક્ષા કરવા ઈચ્છે છે.
કોઈ તેની પાસે યાચના કરવા આવે તો દાણા,શાક-વગેરે પોતાની પાસે જે કંઈ સર્વ હોય તે આપી દે છે.
વિવેકને અનુસરવાથી,ક્રમે કરીને પરમાત્મામાં જ વિલીન ચિત્ત-વાળા થયેલા વિવેકી પુરુષોનું અજ્ઞાન,
ધીરેધીરે હળવું થઈને,ક્રમથી નાશ પામે છે.અને તેમને પરમ-પદમાં વિશ્રાંતિ મળે છે.
દ્રવ્ય (ધન) ને ભેગું કરવું,તેનું રક્ષણ કરવું અને તેનો વ્યય થવો-વગેરેમાં રાજા (કર લઈને) ચોર (લુંટીને) વગેરેનો
ભય જેવી અનેક આપત્તિઓને લીધે દ્રવ્ય અનેક અનર્થોથી વ્યાપ્ત છે અને ભોગો પણ મહા-રોગો જેવા છે.
વિવેકથી જોતાં એ સર્વ (સંપત્તિ-ભોગ-વગેરે) નિઃસાર છે.
જ્યાં સુધી ચિંતા અને વિષયાનુરાગ વડે પોતાનું દુષ્ટ પ્રયોજન સિદ્ધ કરવા માટે,
મનુષ્ય દ્રવ્ય(ધન)રૂપી-અર્થને ઈચ્છતો નથી,ત્યાં સુધી ત્રણ પ્રકારના તાપો વડે થનારા શોકને તે પ્રાપ્ત થતો નથી.
ઘણા લાંબા કાળ સુધીના (અનંત) મોક્ષ-સુખને જે ઈચ્છતો હોય,તેણે,ધનને તૃણ જેવું તુચ્છ સમજવું,તેમજ તૃષ્ણાને ત્યજી દઈને શાંત થઈને રહેવું.આ જગતમાં જરા અને મરણ વડે વીંટાયેલાં મનુષ્યોને અજરામર કરવા માટે
સંતોષ-એ પરમ રસાયણ (દવા) રૂપ છે.સંતોષ મહા-સુખને આપનાર છે,અને તેનાથી અંતઃકરણ પૂર્ણ થઇ રહે છે.
ધનનું ઉપાર્જન કરવામાં અને તેની રક્ષા કરવામાં રહેલી પીડાને જાણ્યા છતાં પણ,
જે મૂઢ પુરુષ,તેની ઈચ્છા કરે છે,તે પુરુષ-પશુનો ઓળો (પડછાયો) પણ લેવો નહિ.
જે વિવેકી પુરુષ ઇન્દ્રિયોના બાહ્ય (ચક્ષુ-આદિ) અને માનસિક (સંકલ્પ-વિકલ્પ-આદિ) વ્યાપારોને મૂળ-સહિત,
એક જ સમયે વૈરાગ્ય-રૂપી દાતરડા વડે છેદી નાખે છે,તેનું હૃદય-રૂપી ક્ષેત્ર,જ્ઞાનથી નિષ્કલંક ઝળકી રહે છે.
આમ,ઉપર મુજબ,પ્રથમ સંસાર સંબંધી વૈરાગ્ય-દશા મેળવવી,અને તે દ્વારા સત્સંગતિ મેળવી ઉત્તમ શાસ્ત્રોનો અભ્યાસ કરવો.આ ક્રમથી યોગ્ય અધિકારી પુરુષ પોતાના પારમાર્થિક સ્વરૂપને પ્રાપ્ત થાય છે.
(૪૮) વિવેકીની સ્થિતિ અને જ્ઞાનની દૃઢતા
વસિષ્ઠ કહે છે કે-સંસાર પરનો વૈરાગ્ય દૃઢ થવાથી,નિત્ય સત્સંગતિ રહેવાથી,બુદ્ધિ વડે શાસ્ત્રના શુભ અર્થની ભાવના કરવાથી,ભોગોની તૃષ્ણા ન રહેવાથી,સજ્જનતાનો ઉદય થવાથી,પ્રકાશ પ્રગટવાથી અને હૃદયમાં જ્ઞાનનો ઉદય થવાથી,વિવેકીઓ ધનની ઈચ્છા કરતા જ નથી,અને જે ધન હોય તેનો પણ ત્યાગ કરી દે છે.