તારા પહેલાંના,તેના તે જ અવયવો છે,છતાં પણ તું હમણાં જ વૃદ્ધિને (યુવાનીને) પામેલી હોય તેમ,જણાય છે,
(શરીરમાં આવો બદલાવ એ પરમ-પદની પ્રાપ્તિનું સૂચક છે!)
હે પ્રિયે,તારા શરીરમાં રૂપ આમ બદલાઈ ગયેલું લાગે છે-તો તેં શું અમૃત પીધું છે?કે મંડલેશ્વરપણું મેળવ્યું છે?
અથવા રસાયણ આદિના પ્રયોગથી કે મંત્ર આદિની સિદ્ધિથી કે કોઈ યોગની યુક્તિથી તેં મૃત્યુને જીતેલું છે?
ચૂડાલા કહે છે કે-હું શરીરમાં આત્મ-બુદ્ધિનો ત્યાગ કરી,મંત્ર,રસાયણ આદિ પ્રયોગોથી મળતી તુચ્છ સિદ્ધિઓનો મોહ દુર કરીને જેમાં કોઈ પણ નામ-રૂપ આકાર નથી તેવા પરબ્રહ્મને જ્ઞાન વડે આત્મ-રૂપ સમજુ છું અને તેને લીધે જ વિશેષ શોભા-વાળી છું.આ અસત્ય માપવાળા સર્વ પદાર્થોમાં નહિ બંધાતાં,જેમ પૃથ્વી,જળ વગેરે દૃશ્ય અને આકાશાદિક અદૃશ્ય પદાર્થો (અધ્યસ્ત હોવાથી) ખરું જોતાં છે જ નહિ,એવા સત્ય અમાપ પરબ્રહ્મનો આશ્રય કરવાથી હું શોભાવાળી છું.
જે કંઈ સૃષ્ટિ-દ્રષ્ટિથી દેખાય છે અને પ્રલયદ્રષ્ટિથી અદ્રશ્ય થઇ જાય છે,તે સર્વેને સાક્ષી-રૂપે નિર્લેપ રહીં
અનુભવ કરનાર આત્માને હું જાણું છું.તેથી જ વિશેષ શોભા યુક્ત છું.ભોગો ભલે ભોગવાયા હોય કે દૂર હોય
પણ તે ભોગવ્યા હોય તેવી રીતે જ હું પ્રસન્ન રહું છું અને હર્ષ-શોક વગેરે કશા મનોવિકાર મને બાધ કરતા નથી,
તેથી જ હું શોભું છું.રાજલીલાઓમાં મનને નહિ લોભાવતાં,
હું એકલી જ આકાશ જેવા અનંત અને અપાર બ્રહ્મમાં જ રમું છું,તેથી જ હું શોભાવાળી છું.
આસન અને ઉપવન આદિમાં દેહ રહ્યો હોવા છતાં પણ હું પૂર્ણ આત્મ-સ્વ-રૂપમાં જ તલ્લીન રહું છું,પણ,
ભોગોમાં કે તે ભોગો નહિ મળવાથી લજ્જાઓમાં રત રહેતી નથી,તેથી જ હું વિશેષ શોભું છું.
હું આ જગતની પ્રભુ છું અને સ્થૂળ-સૂક્ષ્મ આદિ દેહથી જુદા શુદ્ધ ચૈતન્ય-રૂપ છું,
એમ અસ્મજી આત્મામાં જ સંતુષ્ટ રહું છું,તેથી જ શોભાવાળી છું. આ દેહાદિક અને ભોગવવાની વસ્તુઓ
વગેરે અધિષ્ઠાન-દ્રષ્ટિથી હું જ છું અને આરોપિત દ્રષ્ટિથી -એ કશુંએ હું નથી.