સૂર્ય-મંડળના જીવો સ્વપ્નથી મોહ પામ્યા હોય,તેમ સૂર્યની અંદર પણ ત્રૈલોક્ય-રૂપી ભ્રમને દેખે છે,
અને ભેદોની કલ્પનાઓથી,તેઓ (જીવો) પોતે પણ ભમ્યા કરે છે.
વ્યક્તિગત જીવો,વાસ્તવિક રીતે સર્વ-વ્યાપક પણાને લીધે, અને મર્યાદા (માપ)થી રહિત-સત્ય,હોવાને લીધે,જે જે વસ્તુઓની ભાવના કરે છે,તે તે વસ્તુને તરત પોતાની સત્તાના આરોપથી સત્ય જેવી માની લે છે,
એટલા માટે સંસાર સંબંધી વસ્તુઓમાં "આસક્તિ"ના ત્યાગથી,
હે રામચંદ્રજી,જે અસંગ સ્થિતિનો ઉપદેશ શ્રીકૃષ્ણ અર્જુનને આપવાના છે અને તેને લીધે જ અર્જુન જીવનમુક્ત બની પોતાની જિંદગી સુખેથી પસાર કરશે-તે અસંગ સ્થિતિના આધારે તમે પણ જીવનને સુખેથી નિભાવો.
શ્રીરામ પૂછે છે કે-હે મહારાજ,એ પાંડુનો પુત્ર અર્જુન ક્યારે થશે અને શ્રીકૃષ્ણ તેણે કેવી રીતે
અસંગ સ્થિતિનો ઉપદેશ કરશે?
વસિષ્ઠ કહે છે કે-"આત્મા" એ કલ્પિત નામથી કહેવાતું અને જેમ આકાશમાં મહાકાશ રહે છે,
તેમ,આદિથી તથા અંત થી રહિત,પોતાના સ્વરૂપમાં જ રહેલું -તે સત્તામાત્ર તત્વ છે.
જેમ સુવર્ણમાં કડાં વગેરે જોવામાં આવે છે અને જળમાં તરંગ-આદિ જોવામાં આવે છે,
તેમ એ નિર્મળ તત્વમાં સંસાર-રૂપી ભ્રમ જોવામાં આવે છે.
જેમ જાળની અંદર પક્ષીઓ સ્ફુરે છે-તેમ, એ તત્વમાં દેખાતા સંસાર-રૂપી જળની અંદર ચૌદ પ્રકારની પ્રાણીઓની જાતિઓ સ્ફુરે છે.તે જાતિઓમાં આ યમ,ચંદ્ર.સૂર્ય,ઇન્દ્ર આદિ પ્રાણીઓ કે જેમનાં ચરિત્રો વેદો-આદિમાં કહેલાં છે,તેઓ આ પંચભૂતાત્મક સંસારમાં લોકપાલ થયા છે.
અ લોક્પાલોએપોતપોતાના અધિકારને અનુસરતા-સંકલ્પોથી, ગોઠવેલી સમજણથી,
"આ શ્રુતિ-સ્મૃતિમાં કહેલું પુણ્ય લેવા યોગ્ય છે અને તેઓએ નિષેધ કરેલાં પાપો ત્યજવા યોગ્ય છે"
એવી રીતની "મર્યાદા" સ્થાપી છે.
હે રામચંદ્રજી,પોતાના અધિકારને અનુસરીને જે કાર્ય કરવું જોઈએ તે કરવા,
એ લોક્પાલોમાંના એક લોકપાલ "યમ-રાજા" નું ચિત્ત આજ સુધી પહાડની જેમ સ્થિર થયેલું છે.
એ મહાત્મા,યુગોની એકએક ચોકડી પસાર થતાં,દ્વાપર-યુગના અંતમાં "પોતે પ્રાણીઓનો નાશ કર્યો છે"
તે પાપ લાગવાની શંકાથી,કાંઇક (જાણે) અમુક સમય માટે તપ કરે છે.
આ પ્રમાણે જયારે યમ-રાજા તપ કરે છે-ત્યારે તે પોતે કંઈ કરતા નથી,એટલે કે મૃત્યુ કોઈ પ્રાણીઓને મારતું નથી,
કે જેથી,પૃથ્વી અનેક પ્રાણીઓના સમુહથી ઘેરાઈ જાય છે,અને હરવા-ફરવાની પણ જગ્યા રહેતી નથી.