જેમ જાગ્યા પછી સ્વપ્ન રહેતું નથી,તેમ આત્મા નું
જ્ઞાન થયા પછી,પ્રારબ્ધ-કર્મ રહેતું જ નથી,
--કારણકે દેહ-વગેરે તો મિથ્યા જ છે,તો પછી દેહે
કરેલાં કર્મ સત્ય કેમ હોઈ શકે? (૯૧)
બીજા (આગળના) જન્મ માં કરેલું કર્મ “પ્રારબ્ધ”
કહેવાય છે,પણ ખરી રીતે,
--“આત્મા” ને “બીજો જન્મ” એવું કાંઇ છે જ નહિ,તો
“પ્રારબ્ધ-કર્મ” છે જ નહિ. (૯૨)
જેમ સ્વપ્ન નું શરીર મિથ્યા છે,તેમ આ જાગ્રત નું
શરીર પણ મિથ્યા જ છે,માત્ર ભ્રમ થી જ દેખાય છે,
--એવા કલ્પિત શરીર નો વળી જન્મ ક્યાંથી?
--અને જો જન્મ જ નથી તો પછી “પ્રારબ્ધ-કર્મ”
ક્યાંથી? (૯૩)
જેમ ઘડાનું ઉપાદાન કારણ માટી છે,તેમ જગતનું
ઉપાદાન કારણ “અજ્ઞાન” છે,એમ વેદાંતો કહે છે,
--તો આત્મા ના જ્ઞાનથી તે અજ્ઞાન નાશ
પામે,ત્યારે,જગત બાકી રહે જ ક્યાં? (૯૪)
જેમ,ભ્રમ ના કારણે,મનુષ્ય દોરડાને દોરડું સમજ્યા વિના સર્પ જ સમજે છે,
--તેમ મૂઢબુદ્ધિ-અજ્ઞાની,સત્ય વસ્તુ “બ્રહ્મ”
સમજ્યા વિના જગત ને જુએ છે. (૯૫)
જેમ દોરડા નું જ્ઞાન થાય છે,ત્યારે સાપ નો ભ્રમ
રહેતો નથી,
--તેમ, બ્રહ્મનું જ્ઞાન થયા પછી,જગત શૂન્ય-પણું
પામે છે-જગત રહેતું જ નથી (૯૬)
--છતાં વેદ-શાસ્ત્ર જે પ્રારબ્ધ-કર્મ કહે છે
તે,અજ્ઞાનીઓ ને સમજાવવા માટે જ છે. (૯૭)
વેદમાં સ્પષ્ટ કહ્યું છે કે-“પર-બ્રહ્મ નો
સાક્ષાત્કાર થયા પછી જ્ઞાની ના કર્મો નાશ પામે છે”
--આ વાત પ્રારબ્ધ-કર્મ નો પણ નિષેધ કરે છે,અને
નિષેધ કરવા માટે જ વેદમાં કહી છે. (૯૮)
અજ્ઞાનીઓ હઠથી પ્રારબ્ધ કર્મ ને સાચું કહે છે,પણ
તેથી બે જાતના વાંધા આવે છે,
--એક તો “આત્મા સિવાય બીજી ઓઈ વસ્તુ છે જ નહિ” એ
વેદાંત મત ખોટો ઠરે છે,અને
--“આત્મજ્ઞાન થી બધા પ્રપંચો નો નાશ થાય છે” એ પણ
જુઠું ઠરે છે.
--આમ વેદાંત ના મત ને હાનિ પહોંચે છે,માટે
પ્રારબ્ધ કર્મ મિથ્યા જ છે,સાચું નથી.(૯૯)
હવે પહેલાં (આગળ) કહેલો મોક્ષ મેળવવા માટે ના
“પંદર અંગો” કહું છું,
--મુમુક્ષુએ હંમેશાં એ
સર્વ પંદર અંગો થી નિદિધ્યાસન (આત્મ-ચિંતન) જ કરવું (૧૦૦)